Süheyla DÖNMEZ
SESSİZ ÇIĞLIK
Yalnızlığımla gelişip, Yalnızlığımla büyüyorum
Tek başıma boğuşuyorum gereksiz insanlarla
Yağmur pencereme öyle vuruyor ki;
Çağırıyor beni yanına,
Gel birlikte akalım acılara…
Gel, gel de dertleşelim sırlarla…
Sel olup yürekleri coşturalım,
Felaket olup insanları koşturalım,
Yelkensiz gemiyi batıralım…
Tufan yalnız kalmasın,
Dalgaları yoldaşyapalım onun yokluğunda,
Birbirimize sırdaşolup akalım sevinçlere,
Hayallerimize birlik olup gezelim göklerde,
Düşlerle yüceltelim kocaman kalplerimizi,
Seraplarla yanıltalım acılı saf gönülleri,
Sakinleştirelim dalgalı denizleri,
Gel, gel de dertleşelim!
Yağmur beni işte böyle çağırıyordu!
Gittim camın kenarına, ağladım onunla,
Aktı gözyaşlarım damla damla…
Yağmur da coştu benim çığlığımla,
Öyle hızlı yağdı ki; yalnız bırakmadı beni,
Çözemiyordum bu hızın nedenini,
Sonradan anladım ki,
Bu acıların sitemi!
Artık sevilmiyorum dünya âleminde,
Yalnızlıkla savrulan,
Yürek acıtan dramım ben…
Duygulardan öteye giden yol,
Soyut kavramlarla savaşan varlık,
Damla damla akan yağmurun;
Bir tanesiyim ben…
Rüzgârların uçurduğu,
Çaresizlikle kıvrılan,
Gök gürültüsünden korkan,
Mazlum bir çocuğum ben…
Sesimi duyurmak istediğim ama
Duyuramadığım, sessiz çığlığım ben…
Ateşler içinde büyüyüp gelişen,
Acılarla boğuşan,
Sesini duyuramayan insan…
Namludaki kurşundan bile aciz, çaresiz…
Yalnızlıktan solan gül gibi sessiz sevgisiz…
Hüzünlerimi hazlarla
Yoğurmak isteyen gencim ben…
Neden duyulmuyor sesim?
Ben bunun için serpilmedim.
Bunun için ağlamadım;
Yağmurla birlikte.
Sadece;
Sesimi duyurmak istemiştim insanlara,
Görüp de ibret alsınlar hayatlarında,
Ümitle baksınlar diye yarınlarına,
Sımsıkı sarılsınlar dostlarına…
Ama bunların hepsi boşuna…
Sesim duyuldu sanmıştım!
Meğer
Kimse işitmemiş…
Ben sesimi duyurduğumu sandığım
Sessiz çığlıkmışım…
Rüzgârlar uçurmuyor artık beni!
Yağmur dert yoldaşlığına çağırmıyor!
Gök gürültüsü ürkütmüyor artık kalbimi!
Deniz, ah deniz,
Eskisi gibi dalgalanmıyor!
İbret almıyor kimse yalnızlığımı!
Ders çıkarmıyor acılımazilerimden!
Kimse görmüyor,
Sessizliğimi, aciz bedenimi…
Kimse anlamıyor varlığımı,
Duyurmak istediğim çığlığımı!
Yağmur olsam da aksam yarınlara…
Rüzgâr olsam da, essem acılara…
Kasırga olsam da, acıtsam yürekleri
Bir bulut olsam da,
Akıtsam yağmurları…
Şüphe içinde şüpheden kurtulsam…
Acı içinde acıdan sıyrılsam…
Ateşte yeşeren yaşantımla,
Yeşilliklere doğru koşsam…
Tek dileğim,
Ah sesimi duyurabilsem…
Yenik düşmesem acılara…
Aldanmasam aldanışlarla…
Tek bildiğim,
Ben bir sessiz çığlıksam
Hayatımda bir dram!
Süheyla DÖNMEZ
#
