Süheyla DÖNMEZ
ÇEKİLİN DAĞLAR
Ah sıra dağlar, ah dağlar
Bir kerecik önümden çekilin!
Çekilin de göreyim arkanızdakileri…
Çekilin de kırlangıçlar görsün beni!
Ardındaki yangınlarla yanayım!
Arkandaki bulutlar ile;
Yağmur olup akayım!
Ormandaki bir şişenin içinde,
Çıkmak için kıvrılan kelebek olayım!
Sonra oradaki bir dereye düşüp kaybolayım
Kimse bulamasın izimi,
Bulsa da göremez ki…
Gizli ormanın içindeki, gizli derede,
Gizli şişenin içindeki,
Gizli kelebek, nasıl görünsün ki?
Böyle olsun istiyorum be dağlar!
Çekilin önümden de, hedefime ulaşayım!
Hala mı direniyorsunuz?
Yıkılın karşımdan!
Hala ne duruyorsunuz?
Ya yanınıza alın beni,
Üstünüzde barınayım!
Ya da çekilin de,
Ardınızda kalayım!
Ya da yıkılın üstüme de, bu dünyadan göçeyim….
Karar verin dağlar! Daha ne kadar bekleyeyim?
Yıkılmanız benim seçeneğim
Herkes rahat etsin, ben de rahat edeyim…
Yıkılın işte üstüme! Salın kendinizi birden!
Rahat etsin değer verdiğim değersizler!
Biliyorum bu dünya meselesi.
İzin almayın dağlar ne olur?
Yıkılın başımdan aşağıya!
Ben de kurtulayım, siz de kurtulun!
Herkes mutlu olsun.
Bana bakmayın dağlar,
Ben mutluluk nedir bilmem…
Öğrenmek de istemem…
Sonu mutsuzluk olacaksa;
Yaşamayı da istemem!
Kaderimde mutsuzluk varsa,
Neden öğreneyim mutluluğu?
Ne gerek var yaşamaya?
Yaşayıp da ağlamaya…
Ağlayıp da haykırmaya…
Ne gerek var ey dağlar, söyleyin bana!
Yıkılın işte üzerime!
Ne duruyorsunuz hala?
Yeter, dayanamıyorum daha fazla!
Kıvranıyorum bir sağa bir sola…
Ey dağlar, artık yeter!
Çekilin ne olur, çekilin dağlar!
Yıkılın ne olur, yıkılın dağlar!
Süheyla DÖNMEZ
#
