İlknur Havin ÖZTÜRK
Havin'in Köşesi
İLK ŞİİR SON VEDA
Tencere tava hasta iki gündür.
Kirli çamaşırlar yasta,
Sarmaşığının gözü yollar da kaldı.
Sinmiş kokunda odaya
Hiçbir parfüm de hissetmedim o huzuru.
Giderken nasihatlerini almamışsın yanına
Yedim yemeğimi diyorum kendi kendime
Örttüm yalnızlığımı üzerime sıkı sıkı
İyiyim iste özlem,hasret idare ediyoruz birlikte
Giderken!
Giderken, tüm hüzünleri toplamışsın bu şehre
Kırk yıllık konu komşu gibi
Oturduk dedikodunu yapıyoruz, ne ayıp!
Biliyorum su vakit olmuş düşünüyorsundur simdi
Uykusuzluğum doğmuştur içine
Hissedersin bilirim,
İçimde bir sıkıntı var hayr ola
Olsa olsa özlemdendir diyorum ANNEM
Bu sana ilk şiirimdir, son veda
Yokluğun fazla bu şehre
Küstürme bir daha!
Mesafeler yakışmıyor geride bıraktıklarına . . !
İlknur Havin Öztürk
#