BÖYLE DÖNERMİŞ DEVRAN
Ömrümün yollarına yağıyor karlar yine,
Bir gonca deremeden, geçti baharlar yine.
İbrahim AÇILAN
Ömrümün yollarına yağıyor karlar yine,
Bir gonca deremeden, geçti baharlar yine.
Murad almak imkansız, anladı artık gönlüm,
Bu yağan karlarla mı gelecek yoksa ölüm.
Asude bir günüm yok, ya dağdayım, ya çölde,
Bağıma talan vurmuş, bülbül de küskün, gül de.
Bahtımdan daha kara ufkumu saran bulut,
Kırk kilitli kulede, zincire bağlı umut.
Dağları bırakmış da, başıma yağmış karlar,
Meskenimdir, kuş uçmaz, kervan geçmez diyarlar.
Ne yâr duydu ne ağyâr, yüreğimin sesini,
Aşk yolunda tükettim, ömrün son nefesini.
Seven murad almazmış, böyle dönermiş devran,
Bir çınarın dibine gider bu garip kervan.
Üstümde biten gülü, bülbül mekân eylesin,
Her seher, yüreğimin şarkısını söylesin.
#
