Bir Siyah Böceğin Günlüğünden

Editör

Kendime bir zarar geleceğinden değil de eşim ve çocuklarım ne yapar sonra diye düşündüm.

Akşam yemeğimizi genellikle saat 23-24 sularında yerdik. İçinde bulunduğumuz evin sahipleri, misafirleri geldiğinden dolayı geç vakitlere kadar oturdular. Erken yatmadılar.

Ev sahiplerimiz misafirlerinin gitmesiyle birlikte derin bir uykuya daldılar.

Bir müddet ortalığın sakinleşmesini bekleyip, yiyecek toplamaya başladım.

Ev sahiplerimizin misafirleri geldiği için menü süper zengindi. Her şey tam istediğimiz gibi. Pasta ve börek kırıntılarına bayılırız. Her neyse ben nevaleyi toplarken
birden mutfağın ışığı yandı ve "Aaaaaa! Siyah böcek"
diye bir ses duydum.

Ahmak insan, aniden ortaya çıkıp böyle bağırılır mı? Neredeyse ödüm koptu. Sonra ben bir erkeğim siyah böcek de nereden çıktı. Nihayet bende ALLAH(C.C.)ın yarattığı bir canlıyım. Böyle şeyler delikanlıyı bozar. Karizmamızı çizer.

Hadi beni eşimle karıştırdın diyelim. Sen ne kadar korkak bir insansın.

Benim gibi bir böceğin yüzlerce katı büyüklüğünde olmana rağmen bu bağırış da ne böyle? O korkunç sesin kesilmesiyle birlikte, sanki ben ona bir şey yapmışım gibi beni kovalamaya başladı. İnanın o kadar da
dikkat ediyorum, tabak, çanak bardak üzerinde dolaşmamaya çünkü bu adamın hanımı çok titiz.

Bazen diyorum ki bu gıcıkların misafiri geldiğinde git ortalarda dolaş böylelikle utanılacak duruma düşsünler.

Ama yapamıyorum işte. Ne olursa olsun, ekmek yediğin tekneye kötü gözle bakmamak gerekir.

Ben eve geldiğim ilk yılları hatırlıyorum da ne güzeldi o günler.

Rahmetli kayınbabam ve kayınvalidem beni evlerine kabul etmişlerdi.

O zamanlar rahattık, çünkü ev sahibimiz Veli amca kördü.

Bu sebeple evin her yerinde serbestçe dolaşabiliyorduk. Hatta Veli amcanın nihalesinde yemek yediğimiz günlerde oldu.

Gerçi bizleri görebilseydi nasıl davranırdı
bilmem ama o hep yüreğimizde yaşayacak.

Veli amcanın durumu pekiyi sayılmazdı, memur emeklisiydi.

Bu evde rahmetli hanımının imiş, bu yüzden yiyecek konusunda bu kadar fazla seçeneğimiz yoktu.

Ama daha mutlu ve huzurluyduk.

Veli amca bir gün görünmez kazaya kurban gitti.

Gerçi onun için bütün kazalar görünmezdi.

Veli amcanın toprağa verildiği gün biz de oradaydık.

Karşı komşusu Suphi Bey bize geldiğinde ceketini asmıştı.

Biz de bunu fırsat bilip ceketin cebine girdik.

Ardından Suphi beyle birlikte mezarlığa doğru yola koyulduk.

Veli amcanın üç tane oğlu vardı. Ama bugüne kadar sadece nüfusta gözüküyorlardı.
Hayırsızlar daha ilk günden evi satışa çıkardı.

Evi şu anda oturan adam ve hanımı satın aldı.

Eve ayak basmalarıyla beraber kayınpederim ve kaynanamı öldürmeleri bir oldu.

Adam sonra iğrenerek cansız bedenleri kâğıda sararak çöpe attı.

Sanki kendisi çok temizmiş gibi.

Hâlbuki tuvaletten çıktıktan sonra ellerini yıkamadığına defalarca şahit oldum.(Oysda ki yemekten önce ve yemekten sonra elleri yıkamak Sünnet’tir.)

Şimdilerde kendine üzerinde rahmetli kaynanamın resmi olan bir ilaç almış, durmadan üzerimize sıkıp duruyor Kaynanam Sultan hanım gençliğinde fotomodel olduğu için bu tür ilaçların üzerinde resmi bulunuyor. Hatta bir iki reklam filminde de oynamıştı.

Ama evlenince mecburen bıraktı.

Çünkü kayınpederim tam bir Osmanlı erkeğiydi.

Bugüne kadar rahmetli Veli amcanın anısına bu evde oturduk, artık daha fazla dayanacak halimiz kalmadı.

Eşe dosta haber saldık.
Kendimize göre bir ev bulur bulmaz taşınacağız buradan.

Belki de sizin evinize yerleşiriz hayat bu belli mi olur?
Kalın sağlıcakla.

Mustafa Hamdullah ERGİN
hamdullahergin@gmail.com
mh_ergin@hotmail.com
Ofis Tel: 0 264 517 52 90
GSM “ : 0 534 404 77 55
“ “ : 0 542 250 44 90