Sakarya Nehri’ni salla geçiş
Editör
Önümüzde Yenice(Taraklı) denilen beldeye gitmekte olduğunu öğrendiğimiz atlı bir Türk kadını ve hizmetkârları ilerlemekteydi. Bizde onları takip ettik.
Bir süre sonra Büyük bir Nehrin kenarına geldik. Bu Nehrin adı Sakarya’dır ki, ALLAH(C.C.)korusun, azgınlığı gerçektende Sakar’ı(Cehennem’in bir tabakası)hatırlatmakta idi.
Burada çok kötü bir olaya tanık oldum. Atlı Türk kadını ırmağı geçmek istedi, fakat ırmağın tam ortasına varınca hayvanı ile birlikte boğulma tehlikesi geçirdi. İyice panikleyen at kısa sürede onu sırtından attı.
Bunun üzerine, yanında bulunan hizmetkârları onu kurtarmak için kendini paraladı. Fakat bütün çabaları nafile idi. Azgın sular her ikisini de alıp götürdü.
Irmak kenarında bu manzaraya tanık olan insanlardan bazıları hemen suya atlayarak, kadın ve hizmetkârının ardı sıra yüzdüler. Çok geçmeden iki kazazede de kıyıya çıkarıldı. Kadın yarı canlı hale gelmiş olup, hizmetkâr ise boğularak ölmüştü. ALLAH(C.C.) ona rahmet eylesin.
Bu olay hepimizin gözünü çok korkutmuştu. Sakarya’nın hiç şakası yoktu. Oranın yerlileri, Nehri güvenli bir şekilde geçmeyi sağlayan salın daha aşağılardaki bir iskelede olduğunu söylediler. Bunun üzerine bizde oraya gittik.
Sal dedikleri şey, halatlarla birbirine bağlanmış dört kalastan ibaretti. Üzerine hayvanların eğerleri ile taşınması zorunlu olan eşyalar konuyor, insanlar da bunların yanına biniyorlardı.
Hayvanlar ise yüzdürülmek sureti ile karşıya geçirilmekte idi. Nehrin karşı tarafında bulunan salcılar Salı çekmeğe başladılar. Bizde ona binerek nehri geçtik. O gece Geyve Beldesi’ne vardık.”
Salla geçiş 1931 yıllarında; Düzakçaşehir Köyü’nün altında Şimdiki İlhan Tan Tesisleri’nin olduğu yerde idi. 1931 li yıllarda II. Beyazid Köprüsü(Alifuatpaşa Köprüsü) onarıma alınınca iskeledeki bulunan sal kaymakam beyin emri ile Köprünün yanına getirilmiştir.
Köprünün onarımı bitince sal tekrar eski yerine götürülerek yine orada hizmet vermeğe devam etmiştir.
Elimize geçen fotoğrafta salla geçiş yapanlar; Mehmet Sakarya(sal sahibi), İsmail Keskin (işçi), Mehmet Tosun(nalbant=Ahmet ve Recep Tosun’un babaları) İbrahim Gültekin(kayıkçı), Süleyman Kılıç(kayıkçı), Manda arabaları ile Nehiri salla geçen köylü vatandaşlar.
Kaynak: İbn-i Battuta Büyük Dünya Seyahatnamesi(1304-1369), Yusuf Zeki Borazan(Emekli Felsefe öğretmeni), Mehmet Sakarya.
Mustafa Hamdullah ERGİN
#
