YALAZA
İnceden inceye başlar yalaza.
Gönülden gönüle yol alır gemi,
Yunus yüreklerde kışlar yalaza.
İbrahim AÇILAN
Söylenen her kelâm hayra yorulur,
Dostluk denen kutlu şehre varılır,
Gönül tellerine işler yalaza.
Müftü okey oynar, çağdaş bir ferman,
Gönül güllerinden edilir harman,
Bir taze yalaza her derde derman,
Uyanık görülen düşler yalaza.
Şeridinde kaza yapar tekerlek,
Keşkapan, Recep’i yakar, bilerek,
Gönülden kederi, gamı silerek,
Dostluk aşısını aşlar yalaza.
Kasabın koyunu döner domuza,
Meyanesi tamdır, gerek yok tuza,
İnce nasihattir oğula, kıza,
Akıtır gözlerden yaşlar, yalaza.
Havayı masatlar bir garip kasap,
Dinlerken ayrılır saman ile sap,
Bir ince çizgidir, bir doğru hesap,
Muhanneti biraz dişler yalaza.
Bir kutlu mirastır, Selçuklu kökü,
Dolanır dillerde olur bir türkü,
Kelâm ustasının incidir yükü,
Falan’lar, filan’lar, mış’lar yalaza.
Tekrar uzar kurbağanın bacağı,
Yalaza harlatır sönen ocağı,
Dost meclisi yalazanın kucağı,
Göklerde turnalar, kuşlar yalaza.
Ahî Hocam cem eyledi hepsini,
Yalaza iğneler insan nefsini,
Taraklılı onda bulur sesini,
Değer bilmeyeni taşlar yalaza.
İbrahim AÇILAN #
