Dua...

Kurbağalı Masalcı

Bana dedi, o cümleleri ver Allah’ım. Bizi Sana kavuşturacak o cümleleri… Nasıl yaparız nasıl altından kalkarız bunca keşmekeşin? Bunca karanlığın içinde Hak olanı bu cahil ve aciz halimizle nasıl elimizle koymuş gibi bulabiliriz? Biz yapamayız Allah’ım. Kimiz ki biz? Sana sığınmaktan başka çıkar yol bilmeyen bizleri yarı yolda bırakmayacak olan Yegane Sensin. Al bu içimizdeki yangınları, kır içimizdeki ve dışımızdaki tüm putları, yardım et ve sonsuz kudretinle özgür kıl bizi.

Kara gecede kara taşın üzerindeki kara karıncanın sahibi ve gözeteni dahi Senken biz başka kimden umarız? Bilmiyoruz Allah’ım öyle cahiliz ki bi adım sonra ayağımızın nereye varacağını gözümüzün neyi görüp kalbimizin neye çarpacağını bilmiyoruz. Kabul ettik ve boyun eğdik. Dünümüz, bugünümüz ve yarınımız… Hepsi sana emanet Allah’ım. Bizi al ve razı olduklarının arasına kat. Aksi halde o gün geldiğinde o hesap günü biz utancımızdan, kederimizden ve pişmanlığımızdan daha ateşine girmeden yanıp kül oluruz zaten.

Ne kardeşlerini kuyuya atanlardan olalım ne de düştüğü kuyulardan korkanlardan. Elinden geleni ardında bırakmayıp sükûnetle Sana tevekkül edenlerden olalım Senin izninle.

Bizi kendi halimize bırakma Allah’ım. Yolumuzu kaybederiz, ışıksız kalırız. Labirente düşmüş bi amadan farksız oluruz. Sonsuz rahmetinle muamele et bize.

Karanlığı öyle bi dağıt ki içinde zerre batıl kalmasın, kör gözlerimiz şifa bulsun, kararmış kalplerimiz ışısın, topal ayaklarımız can bulsun, korkak dilimiz Hak olanı şakımaktan başkasına tenezzül etmesin…

Yollar hep Sana çıksın…